Leerzame lessen

Afgelopen week was een week vol leerzame vakken. Na twee Engelse papers die we moesten schrijven en een bezoek aan Tyrus op zaterdag brak de zondag aan. We volgden een online dienst van een Libanese kerk hier in Beirut. De preek paste goed bij wat we afgelopen week leerden bij het vak “Pastor and Parish”. Dit vak gaat over de dominee (zijn vrouw😊) en zijn gemeente. Heel bijzonder en mooi om dit samen te volgen. Wat voor verwachtingen heb jij van een dominee? Neem eens een dominee in gedachten die je teleurgesteld heeft, of juist een dominee die je inspireert. Wat vind jij belangrijk? En, hoe verhoud je je tot de verwachtingen die men straks van jou heeft? Inclusief de generatieverschillen in de kerk… Als ik er zo over nadenkt kan de schrik me om het hart slaan. Hoe kunnen we het ooit goed doen voor een toekomstige gemeente? Want je wilt mensen dichter bij God brengen, mensen dienen, dat is je roeping. Maar, gaat die soms niet verloren in zakelijke regeldingen, het dagelijkse leven en in de teleurstellingen die je als predikant en gemeente tegenkomt?

Ineens verscheen er op de PowerPoint een beeld van twee dieren met een juk. En ik leerde iets wat ik nog nooit had gehoord! Een juk word gedragen door twee dieren, máár er is een verschil tussen die dieren. Het ene dier is wat kleiner, het andere dier groter en sterker. Dat grotere en sterkere dier is de leider, de andere is aan hem verbonden en hoeft alleen maar ernaast te blijven lopen en te volgen. De leider doet het grote werk, hij leid, hij trekt het hardst. Dan klinken Jezus’ woorden ineens dubbel zo bijzonder als Hij zegt “Neem mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart, en u zult rust vinden voor uw ziel; want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.” Dan komt mijn hart weer tot rust. Zo mogen we dus dienen. Niet zelf voorop lopen en bidden of Jezus ons wil volgen, maar Hem volgen.

En als het soms zwaar is… Misschien moet ik me dan afvragen wie er het hardst aan het trekken is, ik ben bang dat ik het dan zal zijn, dat ik het moeilijker maak dan het is. Mooie lessen, wijze lessen die we mee mogen nemen. Hier in Libanon en straks weer in Nederland.

Na deze les valt het me nog meer op hoeveel dienstbare mensen hier zijn. Ik proef de liefde voor God, voor Libanon, voor de mensen, voor de gemeenten. Bij wijze van spreken zie ik ze het juk dragen naast Jezus. Mannen en vrouwen die zeggen: Nee, hoe zwaar het leven hier ook is, hoe graag ik ook een beter leven wil, mijn roeping ligt hier. Hier in Libanon, hier in het Midden Oosten. Ik zie medestudenten die zich voor honderd procent geven om een gemeente te dienen, al hun tijd opofferen en in de tijd die over is hard studeren, uiterst gastvrij, zorgzaam en vriendelijk voor ons zijn. Ik zie weer anderen die zoveel werk zien onder moslims, om hen in te winnen voor Christus. Ik zie hen voortdurend zoeken naar wegen om hen te bereiken, om mensenlevens weer hoop te geven in Jezus Christus. Weer anderen zie ik praktische hulp bieden. Ik zie dat de gekwetstheid en de pijn van mensen wordt herkent, dat er wordt heen gewezen naar Hem die onze tranen in Zijn fles bewaart. En de aanmoediging om te hopen op de Heere, Hem te verwachten als wachters op de morgen, klinkt nog na...

Zo zien we weer uit naar een leerzame week en wensen jullie ook een goede week!

Hartelijke groet ook namens Jan, 

Marlies