Thuis

Daar zaten we dan, afgelopen vrijdag avond. De hele week stond in het teken van afscheid nemen. Maar vrijdagavond moest het echt. We dronken voor de laatste keer thee, stelden de laatste vragen en droomden met elkaar over ons weerzien. Wij naar Libanon, zij naar Nederland. 

Een laatste foto met z'n allen. De laatste keer in onze kamer, met de lift, koffers in de taxi en toen vertrokken we. 

Het voelde vreemd, om zomaar weg te gaan. In al die maanden hebben we een band opgebouwd, waren we op elkaar aangewezen, kregen we er een Libanon-familie bij. En die familie laat je achter om onze andere, Nederlandse familie weer te zien. 

De reis ging voorspoedig. Duf maar dankbaar landden we in Nederland. Wat hebben we veel geleerd, wat was het mooi om dit samen te kunnen doen! 

Nu zijn we thuis. Wat zijn we blij dat we onze familie heel even konden zien. Wat is het fijn om in ons eigen huis te zijn. Op onze eigen bank te hangen, om te koken in onze keuken. Al dat Hollandse eten weer proeven wat we soms zo misten! Ondertussen evalueren we. Geven we alles een plekje in ons hoofd en in ons hart. Danken we God die ons leidde en zoveel leerde. 

Dank ook voor iedereen die deze blog las, het was fijn om af en toe te kunnen delen, fijn om te weten dat er mensen meeleefden! Blijf alstublieft voor Libanon bidden. Dat is hard, hard nodig. 

Hartelijke groet, 

Jan en Marlies