"Geniet van het afscheid"
14 september 2020 - Ede, Nederland
“Geniet van het afscheid, van de liefde en waardering” zei een zendelinge laatst tegen ons. Toen ze het zei, dachten we, nou, wat ons betreft gaan we gewoon.
Het is nog 9 dagen voor we gaan. Ken je dat gevoel dat je op vakantie gaat, je spullen hebt ingepakt maar dan nog twee uur moet wachten tot je echt gaat? Zo voelt het nu. In de tijd die we ‘over’ hebben nemen we afscheid. En na ieder afscheid beseffen we het steeds meer dat die liefde en waardering heel waardevol is, dat afscheid nemen heel erg dubbel is.
Dat fijne wat je altijd met elkaar deelde, dat zal er de komende tijd niet zijn. Nu is het maar voor een paar maanden. Maar stel dat we nu een paar jaar weg zouden gaan. Hoe doe je dat dan ooit?!
Ineens bedenken we: waarom wilden we nu zo graag gaan? Wat we nu hier hebben is toch fijn? Al die lieve mensen, fijne vrienden om ons heen, waarom gaan we dan? Kunnen we niet gewoon net als iedereen hier blijven, uitzien naar de herfst, straks onze winterkleren tevoorschijn halen, en dan kerst, oud en nieuw met familie vieren?
Nu het zo dichtbij komt maakt het enthousiasme wat we al die tijd voelden soms plaats voor twijfel.
Wat is het fijn om het dan terug te mogen leggen in de handen van de Heere. “Heere, we weten het even niet meer. Waarom moeten we nu toch? En alles wat we achterlaten dan? Wat is Uw plan? Wat wilt U ons hiermee leren?”
Totdat we ineens beseffen dat we weer veel te druk met onszelf bezig zijn.
Zondag mochten we na lange tijd Avondmaal vieren, Zijn dood gedenken staat er zo mooi. En als we daaraan denken, dat de Heere Jezus naar de aarde kwam om zondaren zalig te maken, Zijn koninkrijk te bouwen, en dat de uitbreiding van Zijn Koninkrijk nog steeds door gaat, dat er broeders en zusters in nood zijn. Dan beseffen we: waarom niet? Welke goede reden hebben we om niet te gaan? Hoe zouden we het comfort van een veilig thuis met lieve familie om ons heen verkiezen boven gaan waar God zendt en doen wat Hij vraagt? Inderdaad, dat kan niet.
Dus we gaan. Dankbaar dat we mógen gaan.
Ziende op Hem, achter Hem aan.
En als het afscheid zwaar valt, dan houden we daar aan vast.
Dan is het wel te doen!
Dat de 121e Psalm jullie voortdurend zal bemoedigen is mijn oprechte wens voor jullie!
Groet,
tante Sari
We bidden jullie dit toe :
“De Heere zij vóór jullie om jullie de juiste weg te wijzen.
De Heere zij áchter jullie, om jullie in de armen te sluiten en om jullie te beschermen voor gevaar.
De Heere zij ónder jullie, om jullie op te vangen als je dreigt te vallen.
De Heere zij ín jullie om Jullie te troosten wanneer je verdriet hebt.
De Heere zij óm jullie héén, als een beschermende muur, als anderen over Je heen vallen.
De Heere zij bóven jullie, om je te zegenen.
Zó zegene u de almachtige God – vandaag, morgen, en tot in eeuwigheid.
Amen.
Hartelijke groet, ome Kor en tante Renske
'Vrees niet, want Ik ben met u;
zijt niet verbaasd, want Ik ben uw God;
Ik sterk u,
ook help Ik u,
ook ondersteun Ik u met de rechterhand Mijner gerechtigheid.'
Een goede reis, een gezegend verblijf en een behouden thuiskomst gewenst
door Marijke Jongeneel
Zo blij dat jullie er zijn!! Tot snel! x